Hells Angels to największy na świecie klub motocyklowy z oddziałami na całym świecie. Wraz z Outlaws MC, Mongołami MC i Bandyci MC, Hells Angels należą do tzw. Wielkiej Czwórki wyjętych spod prawa klubów motocyklowych. Dziś Hells Angels to najbardziej znany klub motocyklowy. Organy ścigania w niektórych krajach nazywają je a spacer motocyklowy i oskarżają o handel narkotykami, ściąganie haraczy, handel kradzionymi towarami itp. Członkowie klubu twierdzą, że są pokojowymi entuzjastami motocykli, zrzeszającymi się na wspólne przejażdżki, spotkania i imprezy towarzyskie. Prawda, jak to mówią, leży gdzieś pośrodku.
Historia
Według legendy odzwierciedlonej na urzędniku Hells Angels strona internetowa, Amerykańskie Siły Powietrzne miały podczas II wojny światowej 303. dywizjon ciężkich bombowców o nazwie Hell's Angels. Został nazwany na cześć tytułowego filmu wyreżyserowanego przez Howarda Hughesa, który pokochało wielu pilotów. Po zakończeniu wojny i rozwiązaniu jednostki piloci zostali bez pracy. Ci amerykańscy bohaterowie mieli poczucie, że ich ojczyzna zdradziła i zostawili ich samym sobie. Byli lotnicy nie mieli innego wyboru, jak tylko wystąpić przeciwko własnemu krajowi. Zaczęli jeździć na motocyklach, zjednoczyli się w klubach motocyklowych i zbuntowali.
Istnieją dwie różne wersje pochodzenia Hells Angels MC. Jedna z nich mówi, że ten klub motocyklowy powstał na bazie dwóch innych klubów motocyklowych – Boozefighters i Pissed Off Bastards, zaangażowanych w niesławną Zamieszki Hollistera (wydarzenie to jest pokazane w filmie The Wild One z Marlonem Brando). Ich członkowie poparli pomysł weterana dywizjonu Arvida „Oleya” Olsena, by zjednoczyć oba kluby pod nazwą Hells Angels. Stało się to w 1953 roku w San Francisco.
Według drugiej wersji, pierwsze Hell's Angels zostały założone przez 13 osób z miasta San Bernardino w 1955 roku.
Tak czy inaczej, oficjalne logo Hells Angels MC, czaszka ze skrzydłami, zostało stworzone przez prezesa oddziału w San Francisco, Franka Sadlika. Oficjalnymi barwami klubu stały się biel i czerwień.
W latach 60. Ralph Hubert Barger, lepiej znany jako Sonny Barger, został wybrany na przewodniczącego kapituły w Oakland (Kalifornia, USA). Później został prezesem Hells Angels MC World. W rzeczywistości historia ruchu motocyklowego (we współczesnym znaczeniu) zaczyna się od tej osoby. Zostając członkiem klubu w wieku nastoletnim, Sonny Berger wychwalał jego nazwę i niósł ją w świat. To właśnie Barger zarejestrował markę Hells Angels i jej symbolikę. Za panowania Bargera motocykliści zaczęli regularnie uczestniczyć w masowych przejażdżkach motorowych i opłacać składki członkowskie. Dzięki jego charyzmie i wrodzonemu talentowi do PR-u nie tylko oddział w Auckland, ale cały Hell Angels stał się najsłynniejszym klubem motocyklowym na świecie.
Pod rządami Sonny'ego Bargera klub motoryzacyjny uzyskał również nowoczesną strukturę. Nie było to już chaotyczne stowarzyszenie miłośników motocykli, ale organizacja ze statutem, składkami członkowskimi, tradycjami, sztywną hierarchią (wsparcie, miejsce spotkań, perspektywa, członek) i autorytarnym przywództwem (w tym funkcjonariusze, wiceprezes i prezes).
Sonny Barger spędził prawie 20 lat w więzieniach. Obecnie mieszka w Oakland z żoną Sharon. Są właścicielami sklepu motocyklowego i warsztatu. Rak gardła w latach 80. odebrał mu zdolność mówienia, a ze światem komunikuje się za pomocą specjalnego urządzenia zawieszonego na szyi. „Niczego nie żałuję. Świetnie się bawiłem i nawet więzienie nie jest dla mnie zbyt dużą karą na całe życie” – mówi Barger.
Lepiej rządzić w piekle niż służyć w niebie
Te słowa wypowiedziane przez Sonny'ego Bargera w klasycznym filmie "Anioły piekieł na kołach" można uznać za motto Hells Angels w relacjach z innymi klubami motocyklowymi. Skoro już o tym mowa, istnieje wielka czwórka klubów motocyklowych, w skład której wchodzą największe organizacje: Hells Angels, The Outlaws, The Bandidos i The Pagans.
Banici pojawili się w 1957 roku, tuż po sensacyjnym filmie „Dziki”. Wzięli emblemat ze skórzanej kurtki Marlona Brando jako swoje logo (czaszka z kośćmi w kształcie hantli). W większości Banici to ludzie, którzy z różnych powodów nie zostali przyjęci do Hells Angels. Z tego powodu uważają Hells Angels za zbyt pretensjonalne. Są w stanie ciągłej wojny z Hells Angels.
Bandidos rozpoczęli swoją historię w połowie lat 60. Hunter Thomas w swojej książce „Hells Angels: the Strange and the straszna saga” wskazuje rok 1965 jako rok założenia klubu. Ich logo to meksykański gangster z kreskówek z brzuszkiem (chociaż według klubu nie akceptują „śmierdzących Meksykanów”). Bandidos są znani z napadania na małe miasteczka w Teksasie i narzucania im daniny. Nieustannie walczą z Hells Angels o większy udział w rynku handlu seksualnego i prostytucji.
The Pagans MC to chyba najmniej znany klub z Wielkiej Czwórki. Nie mogą pochwalić się dobrą strukturą – są źle zorganizowani i mają niewiele oddziałów (wszystkie zlokalizowane są na terenie USA). Są jednak bardzo brutalni i prawie wszyscy członkowie klubu odsiedzieli co najmniej 3 razy w więzieniu.
Hells Angels z pewnością wyprzedzają te kluby w wyścigu o przywództwo. Można to wytłumaczyć kilkoma czynnikami: powstały jako pierwsze, mogą pochwalić się kilkoma znanymi ruchami prawnymi (Red and White, Big Red Machine, Defense Fund, Keep the real America…), oraz są dobrze zorganizowane. Co więcej, Hells Angels nie są widywani w absolutnie bezmyślnych działaniach (w przeciwieństwie do Bandidos, którzy napadają na banki w klubowych kamizelkach).
Chociaż wojna między tymi gangami motorowymi trwa od dziesięcioleci, ma ona charakter bardziej orientacyjny. Czasami jednak The Outlaws przejęli niektóre lenna Hells Angels (zdarzyło się to, gdy Sonny Berger i inni przywódcy HA odbywali karę w więzieniu w połowie lat 70.), ale ogólnie Hells Angels utrzymują kontrolę nad światem motocyklistów .
Wojny motocyklistów
Kluby motocyklowe często walczą ze sobą o kontrolę nad terytoriami. Niekiedy konflikty te przeradzają się w starcia zbrojne z licznymi rannymi i zabitymi. Członkowie Hells Angels są wybitnymi uczestnikami wojen motocyklowych.
W ostatnich latach Hells Angels toczą śmiertelny spór z rywalami z Bandidos w Niemczech. W wyniku regularnych starć po obu stronach są zabici i ranni. W maju 2010 r. przedstawiciele obu gangów spotkali się w Hanowerze i zawarli porozumienie o zawieszeniu broni. Podobne wojny motocyklowe miały miejsce w Danii, innych krajach skandynawskich („Wielka Wojna Nordycka”), Anglii, Kanadzie oraz w wielu krajach, w których rozdziały Angel i inne kluby motocyklowe muszą dzielić to samo terytorium.
Symbolika klubu
Oficjalnym logo klubu motocyklowego Hells Angels jest czaszka ze skrzydłami. Oryginalnie logo zostało skopiowane i kreatywnie zmodyfikowane w oparciu o emblemat jednostek sił powietrznych USA. Autorem oryginalnego szkicu był Frank Sadliek, prezes klubu z San Francisco. Wizerunek czaszki i detale logo były później kilkakrotnie zmieniane.
Oficjalne kolory godła i symboli to czerwień i biel – napisy wykonane są czerwonymi literami na białym tle. To dało klubowi jeden z jego przydomków - „Czerwono-Biali”.
Innym często używanym eufemizmem dla nazwy klubu jest 81, pochodzące od kolejnego numeru liter „H” i „A” w alfabecie angielskim. Naszywki z tymi literami można zobaczyć na członkach tak zwanych klubów wsparcia, ponieważ pełne imię i nazwisko mogą nosić tylko ważni członkowie Hells Angels.
Symbolika klubu przedstawiona na skórzanych lub dżinsowych kamizelkach jest reprezentowana przez Kolory. Kolory Hells Angels składają się z trzech części: dwóch łukowatych naszywek (górny i dolny wahacz) oraz części środkowej, która jest obrazem czaszki ze skrzydłami. Członkowie Hells Angels noszą również cztery prostokątne paski na piersi z nazwą klubu, lokalizacją danego oddziału, pseudonimem motocyklisty i jego pozycją w hierarchii. Można również zobaczyć naszywki 1% i różne skróty przyklejone na strojach i sprzęcie motocyklistów, takie jak:
AFFA - Anioły na zawsze Anioły na zawsze
HAR – zasady Hells Angels
FTW – Pieprzyć świat
DILLIGAF - Czy wygląda na to, że mnie to kurwa obchodzi?
SS Filthy Few to specjalna elita członków Hells Angels, którzy otrzymali ten tytuł za szczególne zasługi (zwykle za zabijanie ludzi, którzy sprzeciwiali się klubowi lub jego członkom).
1% - ten symbol noszą nie tylko Hells Angels, ale także każdy Outlaw Motorcycle Club. Wskazuje to na przynależność do najwyższej klasy motocyklistów, która według tych osób stanowi 1% ogólnej liczby motocyklistów na świecie.
Hierarchia Aniołów Piekieł
Hells Angels MC World składa się z poszczególnych rozdziałów, które są w zasadzie jego oddziałami na określonym terytorium. Oddział można stworzyć na bazie działającego już w tym regionie klubu motocyklowego lub zbudować od podstaw. Potrzeba co najmniej pięciu motocyklistów, którzy podzielają ideologię klubu, wspierają jego cele i zgadzają się ze statutem, aby otworzyć nowy rozdział HA.
Aby rozpocząć rozdział, założyciele muszą zwrócić się do szefa klubu w Oakland. Następnie liderzy oddziałów będą głosować za lub przeciw tej gałęzi na walnym zgromadzeniu. Przed otrzymaniem oficjalnej nazwy Hells Angels MC klub ma status Prospect Club (czyli jest na okresie próbnym). Po pewnym czasie (od roku do trzech lat) klub oficjalnie dołącza do Hells Angels MC World i ma prawo nosić kolory Angels.
Obecnie oddziały Hells Angels działają w każdym stanie USA, prawie we wszystkich prowincjach Kanady, a także w Brazylii, Argentynie, Australii, RPA, Nowej Zelandii, Hiszpanii, Francji, Belgii, Holandii, Niemczech, Włoszech, Szwajcaria, Liechtenstein, Wielka Brytania, Finlandia, Norwegia, Szwecja, Dania, Grecja, Rosja, Portugalia, Chile, Chorwacja, Luksemburg, Węgry, Dominikana, Turcja i Polska. Istnieją również kluby na Islandii, Litwie, Japonii i Łotwie, które nie są jeszcze częścią Hells Angels, ale staną się oficjalnymi oddziałami w najbliższej przyszłości. Dodatkowo mogą istnieć autonomiczne rozdziały w różnych miastach tego samego kraju.
Biznes Anioła
Całe imperium biznesowe Hells Angels można podzielić na kilka dużych grup:
1. Transport i kontrola nad handlem narkotykami (wbrew powszechnemu przekonaniu, Hells Angels nie handlują narkotykami osobiście). Ta część biznesu jest najbardziej dochodowa, ale i najbardziej sprzeczna. Członkowie HA potępiają (przynajmniej oficjalnie) używanie jakichkolwiek narkotyków poza marihuaną i amfetaminą. Takie przekonanie nie przeszkodziło jednak Sonny'emu Bargerowi w używaniu kokainy przez całe dorosłe życie. Dziesiątki Hells Angels zostało skazanych za sprzedaż, transport i produkcję nielegalnych narkotyków (jest nawet słynny film z Charliem Sheenem w roli głównej „Chasing the Shadow” nakręcony na podstawie jednej z takich spraw).
2. Handel ludźmi i prostytucja. Jak niedawno ujawniono, w samym Hamburgu około 50% prostytutek jest zmuszanych do płacenia Aniołom Piekieł. W Stanach Zjednoczonych gang pobiera daninę od prostytutek, a także ma własne pisklęta, które przynoszą im zarobione pieniądze. Hells Angels dzielą kobiety na dwie kategorie: laski i starsze panie. Pisklęta należą do całej bandy i każdy może je zabrać w dowolnym momencie. Gang zmusza pisklęta do prostytucji i zabiera wszystkie zarobione przez nie pieniądze. Starsze panie należą do konkretnego członka klubu (często są to ich żony). Nigdy nie uprawiają prostytucji, ale wiele z nich pracuje jako striptizerki w nocnych klubach należących do Hells Angels.
3. Kradzież roweru. To klasyczny biznes i niewiele nowego można o nim powiedzieć (choć wielu motocyklistów boi się kupować rowery w sklepach należących do Hells Angels).
4. Personalizacja motocykli, tuning motocykli i handel produkty związane z motocyklami (koszulki, kurtki skórzane, biżuteria dla motocyklistówitp.). To także klasyczny biznes dla motocyklistów. Jeden z takich sklepów w Oakland w Kalifornii jest własnością Sonny'ego Bargera. Każdy, kto ją odwiedzi, może z łatwością spotkać samego Sonny'ego lub jego żonę Sharon.
5. Wsparcie prawne - imprezy i merchandising klubowy. Najbardziej znane wydarzenia założone przez Hells Angels to Keep the real America – Wspieraj lokalny klub motocyklowy Hells Angels, Poker Run i Cancer Run. Pierwsze dwa wydarzenia mają na celu wsparcie HA (chociaż w większości jest to raczej wsparcie moralne) i wyjaśnienie cywilom, że motocykliści to dobrzy faceci. To drugie zdarzenie jest o wiele ciekawsze.
Bieg Raka to 150-kilometrowy rajd motocyklowy, w którym każdy motocyklista może wziąć udział za opłatą. Za te pieniądze rowerzyści dołączają do grupowej przejażdżki, biorą udział w zabawnych zajęciach i jedzą kolację w umówionej wcześniej jadłodajni (jedzenie jest tradycyjnie wliczone w cenę). Zebrane pieniądze zostaną przekazane jednej z organizacji charytatywnych zajmujących się rakiem dzieci. Gdzie jest biznes, możesz zapytać? Faktem jest, że pod pozorem takiego rajdu motocykliści przewożą narkotyki, zwykle z miasta, w którym zaczyna się jazda, do miejsca, w którym się kończy. Policja na co dzień zdaje sobie sprawę z nielegalnej działalności, ale zatrzymanie jednego motocykla podczas takich przejazdów jest po prostu niemożliwe, bo są ich tysiące.
Oficjalne wsparcie merchandisingowe
Pierwszym i być może największym z tych projektów jest Big Red Machine New York, salon motocyklowy i handel powiązanymi towarami (na przykład bluzy z niesamowitymi grafikami). Niektóre gwiazdy obnoszą się z strojami Hells Angels, na przykład Mickey Rourke (mówi się, że jest przyjacielem Aniołów, a jeszcze do niedawna podrywał ochroniarzy tylko od członków Hells Angels). Gwiazda muzyki country-western Willy Nelson (nawiasem mówiąc, jedyna osoba odznaczona tytułem „Honorable Hells Angels”) oraz prezes Ku Klux Klanu i dość wpływowy polityk David Duke również są aktywnymi zwolennikami Hells Angels i ich projekty.
Kolejny projekt wsparcia merchandisingowego został zainicjowany przez oddział z San Jose i nosi nazwę Red and White. Został w zasadzie skopiowany z Big Red Machine New York, ale twórcy dodali do niego trochę południowego smaczku. Wiele osób w południowych stanach nosi ubrania z symboliką Hells Angels, ponieważ niosą ze sobą amerykańskiego ducha.
Projekt Funduszu Obronnego powstał jako obrona prawna HA w latach 70. XX wieku. Adwokat Anioła zdecydował, że gang potrzebuje wsparcia mas, aby zaciemnić wizerunek złych chłopców i przestępców, którzy przylgnęli do klubu. Projekt przyniósł wymierne rezultaty: policja przestała zatrzymywać ludzi tylko dlatego, że należeli do klubu, a wytrwali dziennikarze obserwowali każdy krok organów ścigania podczas aresztowań czy śledztw przeciwko Hells Angels. Pomogło to stworzyć nieco bardziej pozytywny wizerunek gangu (jak i ogólnie wszystkich motocyklistów).
Innymi znanymi projektami wsparcia są inicjatywy Sharon Barger o nazwie free Sonny Barger (odbyła się ona w czasie uwięzienia jej męża) oraz An American Legend Sonny’ego Bargera. Ta ostatnia ostatnio ucichła, choć jeszcze kilka lat temu praktycznie każdy amerykański motocyklista uważał za swój obowiązek posiadanie koszulki Sonny Barger - An American Legend.
Pierwszy z tych projektów zakończył się wielką imprezą benderową zorganizowaną po wyjściu Sonny'ego z więzienia. Podobno na przyjęciu było prawie tysiąc gości. Nadal odbywają się małe coroczne imprezy na cześć tego wydarzenia. Drugi projekt nadal trwa i chociaż nie jest obecny w Internecie, można zamówić pocztą Sonny Barger - An American Legend T-Shirt.
„Czarny biszkopt” i inne akcje policyjne przeciwko „Aniołom Piekieł”
W 2001 roku Amerykańskie Biuro ds. Alkoholu, Tytoniu, Broni Palnej i Materiałów Wybuchowych (ATF) rozpoczęło operację Black Biscuit. Agent Jay Dobyns został wprowadzony do gangu pod nazwiskiem Jay „Jaybird” Davis. Udało mu się zdobyć zaufanie Aniołów, symulując morderstwo członka jednego z walczących gangów. Szybko stał się pełnoprawnym członkiem z prawem do uczestniczenia w głównych sprawach gangów, takich jak transport dużych przesyłek narkotyków, ściąganie haraczy, morderstwa itp. Podczas swojej pracy pod przykrywką Dobyns zebrał dowody, które pozwoliły oskarżyć Anioły Piekieł przemytu narkotyków, wymuszeń i morderstw. Latem 2003 roku w wyniku operacji i kilku nalotów ATF aresztowano 52 Angel i ich wspólników. 16 osób zostało uwięzionych pod zarzutem ściągania haraczy i morderstwa.
13 grudnia 2010 roku niemiecka policja przeprowadziła rewizje w siedzibie klubu i domach członków klubu w krajach związkowych Bawarii, Badenii-Wirtembergii i Nadrenii-Palatynacie. W operacji wzięło udział ponad 900 policjantów. W rezultacie aresztowano kilka osób i dużą ilość broni (strzelby, karabiny, miecze samurajskie, maczety, noże i butelki zapalające).
Hells Angels W literaturze i kinie
Aniołowie u szczytu swojej skandalicznej popularności byli bohaterami wielu dzieł literackich. Według gangu najlepszą książką o nich jest Hell's Angels: The Strange and Terrible Saga of the Outlaw Motorcycle Gangs autorstwa Huntera Thompsona. Motocykliści występują także w jednym z odcinków The Electric Kool-Aid Acid Test autorstwa Toma Wolfe'a.
Istnieje również kilka filmów z udziałem Hell Angels, takich jak Hells Angels on Wheels, Angels From Hell, Hell’s Angels’69 itp. Anioły stały się prototypami postaci w sensacyjnym programie telewizyjnym Sons of Anarchy.
W latach 60.-70. XX wieku samo pojęcie motocyklisty było często kojarzone z Aniołami Piekieł. W szczególności znajduje to odzwierciedlenie w nazwach różnych filmów przypisywanych do podgatunku film o motocyklistach.